فانوس
به نام دوست
نمی دونم که چرا اینقدر وبلاگم خلوته ولی عصر جمعه خواستم با شعری از خانم فاطمه ابراری چشمای منتظران آقا رو بارونی کنم
التماس دعا
در یک بهار سبز خوشایند می رسی
یک روز در اواخر اسفند می رسی
وقتی که دسته دسته کبوتر به اذن عشق
از آسمان فرود بیایند می رسی
از نسل ارتفاعی و از پشت آسمان
بی هیچ واسطه به خداوند می رسی
در این سکوت سرد تو را داد می زنم:
پس کی به داد مردم در بند می رسی؟
تا یازده ستاره برایت شمرده ام
با این حساب با عدد چند می رسی؟
از پشت روزهای مه آلوده ی زمین
می بینمت که با گل و لبخند می رسی
فاطمه آقابراری